Beschrijving
Boekenpost januari/februari 2024
Na vier romans die weinig weerklank vonden, overwoog Richard Osinga (1971) om te stoppen met
schrijven. Maar het verlangen om te vertellen bleef levend en de waardering kwam in 2020 toen Wie
de rechtvaardigen zoekt de longlist haalde van de Boekenbon Literatuurprijs. Een jaar later kreeg Arc
mooie recensies en vier sterren in de Detective en Thrillergids van Vrij Nederland. Zijn zevende
roman, Munt, stond dit najaar op de shortlist van de Boekenbon Literatuurprijs.
Munt is ontstaan uit het idee om een puzzel in de tijd te maken. In het interview dat we met hem
hadden zegt Osinga: ‘Ik wilde de chronologie laten afwijken van de volgorde van de hoofdstukken,
wilde de lezer laten puzzelen in welke volgorde de gebeurtenissen plaatsvinden. Ik wilde ook een
natuurvolk opvoeren dat een ander tijdsbegrip heeft dan ons lineaire tijdsbegrip.’ Het resulteerde in
een intrigerende roman rond drie personages waar je als lezer flink op kunt kauwen.
Behalve een vraaggesprek uiteraard in dit dossier een analyse van het boek waarmee je een
leesclubbijeenkomst kunt voorbereiden en vragen die je voor de discussie kunt gebruiken.
Verder in dit nummer
Na 33 jaar onderzoek was het in november zo ver: Peter Paul de Baars biografie van Theo Thijssen
verscheen bij Van Oorschot. In dit nummer een gesprek met de biograaf die zijn studieobject graag
nog eens zou tegenkomen: ‘Thijssen was niet arrogant, denk ik. Wel een beetje ijdel en in zijn felle
periode wellicht wat pedant. Hij was geen scherpslijper en in de persoonlijke omgang was hij redelijk
charmant.’ In 2023 was het 100 jaar geleden dat Thijssens bekendste boek, Kees de jongen,
verscheen.
Barbara de Lange, literair vertaler uit het Engels, kreeg in december de Nederlands Letterenfonds
Vertaalprijs 2023 uitgereikt, een bekroning voor een indrukwekkend vertaaloeuvre van inmiddels 40
jaar. ‘De Letterenfonds Vertaalprijs is als erkenning voor mij natuurlijk fantastisch. Ik was echt blij
verrast’, zegt ze in dit nummer. Maar aan erkenning van het werk van vertalers valt nog wel wat te
verbeteren, al staat gelukkig steeds vaker de naam van de vertaler op het omslag van het boek.
– Benedict Wells vertelt over de roman die voor hem een klassieker is: Laat me nooit alleen van Kazuo
Ishiguro. ‘Het is een van de krachtigste en ontroerendste boeken die ik ken en het had een enorme
impact. Ishiguro is een life changer die mij als schrijver heeft veranderd. Was ik in mijn boeken
eerder luid en onderhoudend, met Ishiguro kwam er rust en stilte in mijn werk. Subtiele stilte is veel
opwindender, heb ik ontdekt.’
En ook nog:
– Schrijver en wandelaar Wim Huijser onderzoekt het genre van de literaire pelgrimages, van Een
voetreis naar Rome tot De Camino. Wat maakt het lezen van dergelijke boeken en het schrijven ervan
zo populair?
– Forugh Karimi over haar bekroonde debuut De moeders van Mahipar, verschenen bij Meridiaan
Uitgevers en inmiddels gevolgd door de novelle Nargis.
– Leesclubtips bij Paul Hardings voor de Booker Prize genomineerde Dit andere paradijs (Querido) en
Charlatan van Zadie Smith (Prometheus).
– Plus: het konijn van Gerard Reve in het Literatuurmuseum, het verhaal achter het beeld van
Aleksandr Poesjkin in Rome, een obscuur reclameboek voor schoensmeer vol gruwelijke lariekoek,
bedoeld voor kinderen en de vertrouwde columns en rubrieken alsmede de agenda van beurzen en
veilingen.
